Skok w dal | Technika i metodyka nauczania skoku w dal

.

.

8,95 m – to aktualny rekord świata w skoku w dal. Jego właścicielem jest Mike Powell, Amerykanin, który 30 sierpnia 1991 roku w Tokio ustanowił ten fenomenalny rekord, który do dnia dzisiejszego nikt nie pobił…

.

Skok w dal – informacje ogólne

Skok w dal to konkurencja lekkoatletyczna. Zawodnicy wykonują rozbieg, odbicie z jednej nogi i lądowanie w piaskownicy. Skoczek odbija się z belki, zaś na jej krawędzi znajduje się tzw. plastelina.

Jest to taka listwa, która jest naprawdę ważna. To ona pokazuje, czy skok jest poprawny, czy też spalony. O tym decyduje pozostawiony ślad na plastelinie. Jeśli skoczek dotknie butem plasteliny, skok jest unieważniony.

.

Pomiar skoku wykonywany jest od linii między plasteliną a belką, aż do ostatniego śladu na piasku. Wynik skoku mierzony jest pod kątem prostym.

Wygrywa oczywiście najdłuższy skok.

.

athletics-659475_960_720

Historia skoku w dal

W czasie Starożytnych Igrzysk Olimpijskich skok w dal był już jedną z konkurencji pentatlonu. Była to druga konkurencja. Skok w dal pojawił się w 708 roku p.n.e.

W starożytnym Rzymie, jak również w  średniowieczu, skakano w dal podczas szkoleń wojskowych.  Skok w dal „przewijał się” przez praktycznie wszystkie historyczne okresy.

.

Podczas pierwszych Nowożytnych Igrzysk Olimpijskich (1896 r.) rozegrano skok w dal, ale tylko dla mężczyzn.

Natomiast kobiety mogły startować w tej konkurencji, dopiero od 1948 roku. Szybciej, bo od 1934 roku (dla mężczyzn) i od 1938 roku (dla kobiet) konkurowano w skoku w dal na Mistrzostwach Europy.

.

Zaś Polska wprowadziła tę dyscyplinę na Mistrzostwach Polski już w 1920 roku dla mężczyzn i w 1922 roku dla kobiet.

Dzisiaj chyba nikt nie wyobraża sobie lekkoatletyki bez skoku w dal.

.

Technika przez lata bardzo się zmieniała. Udoskonalano ją. Na przykład, początkowo, skakano z ciężarkami, skakano też z miejsca.

.

Technika skoku w dal

Skok w dal składa się z:

  • Rozbiegu
  • Odbicia
  • Lotu
  • Lądowania

.

20030206190111

.

Rozbieg

Rozbieg jest pierwszą czynnością, jaką wykonuje skoczek. Prędkość jaką rozwija powinna płynnie narastać. Długość rozbiegu zawsze dobierana jest indywidualnie.

Jednak powinien być na tyle długi, by skoczek osiągał przed momentem odbicia maksymalną prędkość biegu. Tą maksymalną prędkość powinien uzyskać po przebyciu połowy długości rozbiegu.

.

Technika biegu na pewno różni się od zwykłego biegania na bieżni. Zawodnik wyżej unosi kolana podczas biegu, tułów utrzymywany jest bardziej w pionie, zaś biodra są uniesione również wyżej.

.

Przedostatni krok jest nieco wydłużony, natomiast ostatni – skrócony. Noga, którą skoczek stawia w miejscu odbicia jest umieszczona na całej stopie. Trzeba podkreślić, że jest niemal prosta w stawie kolanowym. Jeśli chodzi o tułów, to jest on lekko odchylony do tyłu.

.

.

Odbicie

Odbicie to druga z faz skok w dal. Rozpoczyna ją dość energiczny wyprost nogi odbijającej w stawach: biodrowym, kolanowym i skokowym. Noga wymachowa jest ugięta w kolanie.

Zawodnik tak wykonuje wymach w górę, by udo było w położeniu poziomym. Ramię „wychodzi” bokiem w górę, zgodnie z nogą wymachową. Tułów jest trochę pochylony.

.

20030206192907

.

Lot

Lot to już trzecia faza. Trwa niezbyt długo, podobnie jak odbicie. Dwie pierwsze fazy mają ogromny wpływ na lot i z kolei potem długość całego skoku. Poza tym wpływają na to również prędkość rozbiegu, siła odbicia oraz kąt odbicia.

.

Czynności, które są wykonywane podczas lotu zwane są ruchami kompensacyjnymi.

.

Mamy trzy techniki fazy kotu, są to:

  • Technika naturalna (kuczna)
  • Technika piersiowa
  • Technika biegowa – po odbiciu skoczek wykonuje w fazie lotu 2,5-3,5 kroku biegowego. Ramiona wykonują naprzemianstronne obszerne krążenia do przodu. Po zakończeniu odbicia opuszcza wymachową nogę w dół i przenosi ją daleko w tył, w tym samym czasie nogę odbijającą przenosi w przód. Potem dołącza nogę wymachową do nogi odbijającej.

.

.

Lądowanie

W lądowaniu ważne jest jego rozpoczęcie, które rozpoczyna się kontaktem stóp z podłożem i zawodnik mocno ugina nogi w kolanach. Poza tym są różne sposoby lądowania.

.

Sposoby lądowania:

  • Pełny przysiad i powstanie do przodu
  • Wślizg w piasek – w ślad zrobiony przez piasek
  • Lądowanie ze skrętem w bok w przód

,

.

Tak teoretycznie i technicznie wygląda skok w dal.

.

/athletics-659481_960_720

.

Metodyka nauczania skoku w dal

Jeśli chodzi o teorię to mamy ją już za sobą. Ale jak dobrze nauczyć skoku w dal? Oto recepta.

1. Pokaz i objaśnienie

.

2. Nauka odbicia

  • Z 5-9 kroków wykonanie odbicia
  • Z 5-9 kroków biegu – odbicie – lądowanie na nogę odbijającą/wymachową

.

3. Nauka rozbiegu i odbicia

  • Z 9-13 kroków biegu, wykonanie dwu-krokowego rytmu przygotowania do odbicia
  • Z 9-13 kroków rozbiegu – przygotowanie do odbicia i odbicie
  • Wymierzenie rozbiegu o skróconej długości, potem optymalnej
  • Skok w dal techniką naturalną

.

4. Nauka lądowania

  • Skok w dal z miejsca z lądowaniem do przysiadu
  • Skok w dal z miejsca z lądowaniem do siadu
  • Skok w dal z miejsca z lądowaniem ze skrętem
  • Skok w dal z lądowaniem określonym sposobem

.

5. Nauka techniki piersiowej

  • Z 5-9 kroków rozbiegu, odbicie – w locie przyjęcie
  • J.w ale do półprzysiadu
  • Ze skróconego rozbiegu – lądowanie do siadu
  • Skok w dal techniką piersiową

.

6. Nauka techniki biegowej

  • Z 5-9 kroków rozbiegu, odbicie – w locie wykonanie 1 kroku biegowego, lądowanie na nogę, wymach przejście do biegu
  • Ze skróconego rozbiegu, odbicie, w locie 2 kroki biegowe, lądowanie na nogę odbijającą, przejście do biegu
  • Skok w dal o 2 krokach biegowych
  • Skok w dal o 3 krokach biegowych

.

/

Powodzenia 🙂

.

Był u Ciebie w szkole skok w dal? Jakie masz wspomnienia? Podziel się w komentarzu 🙂

 

Irmina 🙂

.

ps. źródło – notatki awf

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Zaobserwuj mnie na Instagramie!
This error message is only visible to WordPress admins
Error: No posts found.

.

.

6 komentarzy
  1. Witam, kocham lekkąatletykę i skok w dal. Chciałbym ukształtować młodziutką, 6 letnią osobę do konkurowania w przyszłości w skoku w dal. Dziękuję za wszelkie rady skorzystam z każdej. Gratuluję pomysłu na blog.

  2. Tak naprawdę wczoraj skoczyłam po raz pierwszy w dal na lekcji wf-u.
    Skoczyłam dokładnie 4.13m
    Mówiąc szczerze bardzo mi się podobało.

Leave a Reply

Your email address will not be published.