.
.
Każdy będąc po raz pierwszy na basenie – przeżywał to. Czy był małym dzieckiem, czy starszym. Towarzyszą temu zjawisku ogromne emocje.
Co zrobić, gdy dziecko boi się wody? Gdy ma niewytłumaczalny lęk, na samą myśl o wodzie dzieje się z nim coś złego?
A co jeśli dziecko rozpoczyna naukę pływania w szkole i przeżywa ogromny strach?
.
Emocje mogą w sposób pozytywny poprawiać proces nauczania pływania, ale zazwyczaj emocje związane ze strachem hamują ten proces.
Podpowiem Ci dzisiaj jak pomóc takiemu dziecku. Rady można wykorzystać również dla osób dorosłych.
Jakie są rodzaje przeżyć lękowych?
Według profesora Kępińskiego lęk przed wodą dzieli się na cztery grupy, tzn.:
- Lęk biologiczny
- Lęk społeczny
- Lęk moralny
- Lęk dezintegracyjny
To właśnie lęk biologiczny jest z nich najważniejszy, ponieważ wszystko od niego wychodzi. Przykład? Obszar wodny zagraża życiu, a zagrożenie życia powoduje lęk.
Każdy o zdrowym umyśle będzie czuł strach przed śmiercią, w chwili zagrożenia. Ktoś kto nie umie pływać może mieć ten strach pogłębiony. Boi się nieznanego. Nie wie, czy sobie poradzi w innym środowisku, niż obcuje na co dzień.
Często dziecko czuje lęk przed wodą nieświadomie. Nie zna jej – jeśli już to tylko z kąpieli w bezpiecznej wannie lub prysznicu.
Nauczenie – uczenie się pływania a lęk przed wodą
Jest to największy problem podczas nauczania pływania. Jak nauczyć dziecko pływać, skoro się boi i stwarza ogromny opór? Czy na siłę go uczyć? Jest wiele sposobów na oswojenie ze środowiskiem wodnym.
Pływanie ma mnóstwo korzyści dla naszego organizmu. Pracują niemal wszystkie mięśnie, szybciej tracimy zbędne kilogramy, działa relaksująco, ma dobry wpływ na nasz kręgosłup (…).
Postępowanie nauczyciela podczas lekcji pływania z dzieckiem lękliwym
Nauczyciel powinien być jak psycholog i psychoterapeuta w jednym. Nauczycielem często jest osoba bliska – rodzic, rodzeństwo, czy kolega.
-
Zapobiega sytuacjom lękotwórczym
Czasami zdarza się tak, że dziecko przychodząc na pływalnię wcale się aż tak nie boi. Jest lekki stres, ale jest też ciekawość. Wiele zależy od nauczyciela. Gdy będzie mało rozważny, może przestraszyć ucznia.
Nadzwyczaj lękotwórcze są sytuacje, w których woda zalewa dziecku twarz. Dziecko może zniechęcić też na pierwszych lekcjach zbyt gwałtowna postawa nauczyciela, głębokość wody, a nawet to, że jest zimna woda.
Nauczyciel powinien spokojnie i ostrożnie oswoić dzieci z wodą i całym obiektem. Będzie to pierwszy krok zapobiegania sytuacjom lękotwórczym.
-
Natychmiast rozpoznaje dzieci, które przejawiają lęk przed wodą
Jeśli jest jedno dziecko na basenie, które mamy uczyć, to będzie nam na pewno łatwiej rozpoznać czy boi się wody. Jeśli jest to nasze dziecko, tym bardziej to wiemy. Ale co zrobić z dużą grupą?
Każde dziecko ma przecież zupełnie inne doświadczenia. Będzie to mix emocji, poczynając od radości po ogromne dramaty, a kończąc na emocjach neutralnych – pośrednich.
Dobrze porozmawiać z dziećmi jeszcze przed wejściem do wody. Jeszcze lepiej jeśli wcześniej uprzedzi nas o tym rodzic. Są jeszcze testy, które wiele mogą powiedzieć, czy dziecko boi się wody.
Najlepiej jednak po prostu obserwować uczących się. Zwykle dzieci, które boją się wody, ustawiają się na końcu grupy, chowają się, unikają wykonania zadań, czasami są agresywne, albo nadmiernie pobudzone, inne jeszcze będą płakać i odmawiać wejścia do basenu.
-
Indywidualnie podchodzi do każdego dziecka, u którego wystąpił lęk
Indywidualizacja zadań oraz indywidualne podejście do ucznia lękliwego redukuje strach. Dziecko powoli przyzwyczaja się do istniejących warunków, potrzeba na to trochę czasu.
Nauczyciel rozwija odwagę i kształtuje odporność psychiczną. Zainteresowanie nauczyciela jest niesamowicie ważne w tym procesie. Dziecko musi widzieć i czuć, że nauczyciel go wspiera i pomaga mu.
Dobrze np. odwrócić uwagę ucznia od czynników, które wywołują lęk. Istnieją również specjalne techniki, które redukują napięcia emocjonalne, np. ćwiczenia oddechowe, masaże, zabawy, czy relaksacja.
-
Określa przyczyny powstałego lęku
Zwykle lęk jest odczuciem czegoś nieznanego i tajemniczego. Zwykle człowiek się boi, jeśli czegoś nie zna. I tak jest też ze zmianą środowiska. Dziecko nie zna go, to się boi, bo nie wie co go czeka.
Podczas lekcji pływania, może być to strach przed utonięciem. Ktoś może miał przykre doznania w wodzie, np. zachłysnął się. Do typowych lęków zaliczyć można zalewanie twarzy, utrata równowagi, brak kontaktu z podłożem, uderzenie o taflę wody podczas skoków, wlewanie wody do ust, nosa i uszu.
-
Rozładowuje napięcia poprzez ograniczenie wpływu przyczyn lęku
Jeśli znasz przyczyny lęku dziecka, będzie Ci łatwiej rozładować napięcie. Wystarczy je zminimalizować, albo usunąć. Nie zrażaj się. Potrzeba na to czasu.
-
Wyjaśnia dziecku przyczyny jego niepokoju
Przekonaj dziecko i wyjaśnij mu, że zagrożenie nie istnieje, że naprawdę nie ma się czego bać. Wymaga to oczywiście cierpliwości i konsekwencji, gdyż proces ten zwykle jest długotrwały.
Dobrze jeśli dziecko samo sprawdzi, że zagrożenia nie ma. Stwórz mu taką sytuację żeby samodzielnie mogło sprawdzić, że „strach ma wielkie oczy.”
-
Zapewnia dziecku bliższy kontakt z osobą, której ufa
Nie powinno się izolować dzieci lękliwych. Powinny mieć dobry kontakt z grupą. Dziecko może bać się też osamotnienia, czy tego że jest gorsze.
Znajdź osobę, której dziecko ufa i lubi, na pewno będzie to też pomocne w przezwyciężaniu lęku.
-
Stosuje atrakcyjne przybory pływackie
Jeśli przybory pływackie są fajne, ładnie wyglądają, są bezpieczne, to mogą uruchomić pozytywne emocje. Świetne są przybory wypornościowe, np. do aerobiku. Dziecko ma kontakt z ciekawym sprzętem i przy okazji dzięki niemu czuje się bardziej bezpieczne.
-
Stosuje ciekawe, wesołe i bezpieczne zabawy w wodzie
Poprzez zabawy dziecko się uczy i przezwycięża lęk. Zabaw powinna sprawiać radość dziecku, nie powinno się go przymuszać, gdyż wywoła to jeszcze gorsze skutki. Musi przekonać się, że zabawa w wodzie sprawia po prostu frajdę.
10. Rezygnuje z uczenia pływania dziecka, które ma zbyt silny lęk przed wodą
Zdarzają się takie dzieci, które są tak bardzo przerażone, panikują i najchętniej w ogóle by wyszły z wody. Jeśli dochodzi do sytuacji wręcz dramatycznych, to najlepiej na jakiś czas zrezygnować z nauki i podejść do niej za jakiś czas.
Gdy dziecko boi się wody
Przede wszystkim łagodnie, cierpliwie i konsekwentnie przyzwyczajaj dziecko do środowiska wodnego. Będzie miało to również przełożenie na inne sfery życia. Dziecko będzie umiało radzić sobie w trudnych sytuacjach.
Pomyśli, skoro nauczyłem się pływać, a tak się bałem, to będzie (jakaś nowa czynność) dla mnie pestką. Wspieraj dziecko. Oswajaj. Bądź miły.
A czy Ty lubisz wodę? Boisz się jej lub bałeś w przeszłości?
Pozdrawiam,
Irmina
..