Zabawy kolonijne na niepogodę | Co robić z dziećmi na kolonii kiedy nie ma ładnej pogody

Zdarza się, że dziecko wyjeżdża na kolonie letnie lub ferie zimowe, a pogoda jest do bani. Dziecko nie może się nudzić na wakacjach (lub feriach).
Ty, jako wychowawca kolonijny powinieneś zadbać, by dzieci miały zajęcie. Jak je zainteresować i zająć im czas? Podam Ci przykłady pewnych zabaw….

.


.

Wspaniale jeśli dzieci trafią na piękną i słoneczną pogodę. Plaża, wyjście w góry, czy nad jezioro, albo chociażby na spacer po okolicy, a może zabawy na świeżym powietrzu. Jednak zaczyna być gorzej, jeśli pogoda nie dopisuje, a atrakcji w ośrodku też niewiele.

A jak wspaniale jeśli dzieci trafią na cudownie śnieżną pogodę podczas ferii. Co jednak robić, gdy non stop np. pada deszcz…

Okej, jeden dzień. Dwa. Ale możliwe jest, że przez cały wyjazd jest kicha. Leje, leje…i końca nie widać.

 

17 zabaw specjalnie dla Ciebie. Wykorzystuj je śmiało 🙂

 

Zobacz: Typy dzieci na koloniach. Wskazówki dla wychowawców kolonijnych. Zabawy integracyjne.KLIK

.

co

Zapraszam Ciebie do zapoznania się z zabawami na niepogodę.

.

Iskierka

Dzieci siedzą na krzesłach, w dwóch równoległych rzędach, lub w półokręgu na podłodze. Wszyscy uczestnicy zabawy, poza pierwszymi osobami od wychowawcy (wychowawca jest pośrodku), które patrzą, co wypadnie na monecie, zamykają oczy.

Wszyscy też trzymają się za dłonie. Wychowawca wykonuje rzut monetą. Jeśli wypadnie orzeł, puszczają iskierkę poprzez ściśnięcie dłoni kolegi lub koleżanki obok itd. Ostatnia osoba, jeśli poczuje iskierkę, podnosi rękę w górę na znak przepłynięcia iskierki.

Jeśli wypadnie reszka – pierwsze osoby nie ściskają ręki kolegi/ koleżanki obok.

Która drużyna pierwsza poprowadzi iskierkę, wygrywa i zdobywa punkt dla drużyny. Wówczas pierwsza osoba przesiada się na koniec rzędu, a reszta przybliża się w stronę wychowawcy.

 

Lubię mojego sąsiada

„Dzieci siedzą w kole na krzesłach lub podłodze, na przemian chłopiec i dziewczynka. Na polecenie wychowawcy jeden z graczy rozpoczyna zabawę, wymawiając zdanie: „Lubię mojego sąsiada, ponieważ jest…,” które musi skończyć przymiotnikiem rozpoczynającym się literą „a”.

Kolejne dziecko powtarza to samo zdanie i dodaje przymiotnik rozpoczynający się literą „b”, następne uzupełnia zdanie określeniem na literę „c” itd.

Przykład:

Lubię mojego sąsiada, ponieważ jest atrakcyjny, błyskotliwy, czarujący, dowcipny, elegancki, fantastyczny, genialny, honorowy, inteligentny, itd…

Wariant I:

można dodać do zdania imię sąsiada (wówczas przypominamy sobie wzajemnie swoje imiona)

Wariant II:

zamiast przymiotników określających kolegę lub koleżankę, można zabawić się jedzeniem. Lubię mojego sąsiada, ponieważ chętnie zjada na śniadanie.. (arbuzy, banany, czekoladę itd…)

Wariant III:

Można wzmocnić każdą kolejną wypowiedź. np. Lubię mojego sąsiada, ponieważ…, Bardzo lubię mojego sąsiada, ponieważ…, Szczególnie lubię mojego sąsiada, ponieważ…, Wybitnie lubię…, Nadzwyczaj lubię….”

 

Pif – Paf

Uczestnicy zabawy ustawiają się w kole. Na środku stoi osoba, która wskazuje jedną osobą mówiąc PIF. Wskazana osoba musi szybko przykucnąć, a dwie osoby stojące obok wskazane osoby, szybko mówią PAF, układając palce w pistolet.

Kto pierwszy powie PAF zostaje w grze.

Na koniec zostają dwie osoby. Stają plecami do siebie i idą powoli przed siebie. Prowadząca osoba w pewnym momencie mówi PIF, finaliści szybko odkręcają się i mówią PAF. Szybsza osoba zwycięża.

.

Zobacz: Spotkanie organizacyjne. Kolonie. Jak spakować swoje dziecko na kolonie. Co dziecko powinno wziąć ze sobą na kolonie. – KLIK

.

Tajemnicza profesja

„Dzieci wybierają sobie w myśli zawód, np. kominiarz, saper, kosmonauta. Wychowawca rozpoczyna zabawę, dając wybranemu dziecku polecenie dokończenia zdania pozwalającego zgadnąć, o jakiej profesji myśli gracz, np.

Zaraz po przyjściu do pracy zaczynam…, W moim zawodzie najbardziej nie lubię…, W swojej pracy najczęściej używam następujących narzędzi…. Po kilku sformułowaniach dzieci muszą odgadnąć nazwę zawodu.”

 

Złota kula

Uczestnicy zabawy ustawieni są w rzędzie. Jedna osoba posiada złotą kulę, np kamyk lub pieniążek. Uczestnicy zabawy mają przed sobą złożone ręce, tak by nikt nie zauważył, czy coś ma w dłoniach.

Osoba, która ma „złotą kulę” przechodzi dwie, trzy rundy i udaje, że daje słotą kulę uczestnikom. Jednak tylko jedna osoba ma złotą kulę o czym nikt nic nie wie.

Po ukończeniu rund, osoba która wręczała złotą kulę staje na przeciwko rzędu i wzywa kolegę/koleżankę, która ma złotą kulę, mówiąc: „Złota kula do mnie”

Wówczas osoba próbuje dobiegnąć do wołającej osoby, a reszta, jeśli się zorientuje, próbuje ją zatrzymać. Osoba wywołująca liczy do 10, jeśli dobiegnie złota kula, to zamienia prowadzącego, jeśli nie dobiegnie, to zostaje ta sama osoba prowadząca.

 

Kim jestem?

„Jeden z uczestników zabawy na polecenie wychowawcy opuszcza pomieszczenie. Pozostali gracze wymyślają, kim jest nieobecny, np. aktorem, politykiem, pisarzem. Jego zadaniem jest po powrocie, za pomocą jak najmniejszej liczby pytań, odgadnąć swoją profesję.

Wariant II:

Uczestnicy zabawy pokazują za pomocą mimiki i gestów wymyślony dla zgadującego zawód.”

 

Skojarzenia

Uczestnicy zabawy ustawiają się w kole, po kolei każdy mówi słowo, które kojarzy się z wypowiedzianym słowem przez kolegę / koleżankę obok. Np. Chmury – Burza – Błyskawica – Tęcza itd…

Jeśli ktoś długo się zastanawia – odpada

 

Improwizacja

„Dzieci otrzymują po dwie małe kartki. Na polecenie wychowawcy każdy zapisuje na jednej kartce swoje imię, a na drugiej tytuł lub temat przemówienia, którego chciałby wysłuchać. Opiekun zbiera kartki i wrzuca je do dwóch pudełek: osobno kartki z imionami i osobno z tematami wystąpień.

Następnie losuje po jednej kartce z każdego pudełka – z nazwiskiem gracza i tematem jego przemówienia. Czas przemówienia wynosi około 2 minut.”

 

Zobacz: Gry i zabawy ruchowe – KLIK

 

Kalambury

Uczestnicy zabawy dzielą się na drużyny. Osoba z grupy losuje hasło i pokazuje swojej drużynie. Nie można mówić. Jeśli koledzy odgadną hasło, zdobywają punkt.

Wariant II:

rysowanie haseł.

 

Antonimy

„Zabawa w parach. Jeden z graczy ma za zadanie głośno wymówić dowolne słowo, do którego partner musi szybko dobrać wyraz przeciwstawny, np. mały- duży, ciepły – zimny, choroba – zdrowie, uroda – brzydota.”

 

Państwa – miasta

Uczestnicy zabawy mają karki i długopisy. Dzielą kartkę na kilka tabel, np. państwa, miasta, rzeki, rośliny, zwierzęta, imiona, rzeczy itd…

Rozpoczynająca osoba mówi alfabet rozpoczynając „xyz” i mówi w myśli alfabet. Kolega/koleżanka obok zatrzymuje ją mówiąc stop. Wszyscy odpowiadają na hasła na daną literę, którą wylosowano. np. b

  • Bułgaria, Bydgoszcz, Biała, Burak, Borsuk, Barbara, Bibuła

Każdy czyta po kolei jedną kategorię i przyznawane są punkty. Jeśli odpowiedzi się powtarzają otrzymuje się 5 pkt, jeśli jest jedna odpowiedź 10 pkt, jeśli tylko jedna osoba ma odpowiedź 15 pkt (wówczas inni mają 0).

 

Bogactwo komplementów

„Dzieci siedzą w kole na krzesłach lub podłodze, na przemian chłopiec i dziewczynka. Na sygnał wychowawcy gracz rozpoczynający zabawę obdarza sąsiada z prawej strony jakimiś komplementem, chwaląc urodę, mądrość lub inne zalety kolegi.

Osoba komplementowana ma za zadanie podziękować za miłe słowo, pokazując na palcach obu rąk punkty w skali od 0 do 10. Zabawa pozwala wykazać się dzieciom poczuciem humoru i wyobraźnią.”

 

Mam talent

Wychowawcy są w jury. Uczestnicy zabawy przedstawiają swoje największe talenty, np. śpiew, ćwiczenie, sztuczka, żart…Jury wybiera zwycięzców.

.

Zobacz: Bezpieczne wakacje w mieście. Lato w mieście.KLIK

.

Miss i Mister kolonii

Uczestnicy zabawy mają kilka wyjść, w różnych strojach, np. piżama, sport, plaża, disco… Jury wybiera miss i mistera kolonii. Wyboru mogą dokonać również koloniści poprzez oklaski (miss i mister publiczności).

 

Pląsy

Jest mnóstwo pląsów, np. harcerskich. Polecam „Anse, kabanse flore”. Uczestnicy zabawy są w kole. Wszyscy trzymają się za dłonie. Jedna dłoń jest na wierzchu, a druga pod spodem. Poprzez klaśnięcie w dłoń kolegi / koleżanki następuje eliminacja na trzy.

Słowa piosenki:

Anse kabanse flore, o mande, o mande, o mandeo deo, deo  rikitiki, deo, deo rikitiki, raz, dwa, trzy (na trzy jeśli trafi się w dłoń kolegi obok wówczas zostaje się w grze, a osoba trafiona odpada. Jeśli nie uda się trafić – odpada się z zabawy).

.

Scrabble na żywo

Uczestnicy rysują dużą planszę oraz wycinają literki z kartek (tak jak w grze scrable). Następnie układają wyrazy wg zasad gry drużynowo.

.

Zobacz: Bezpieczne wakacje na wsi. Lato na wsi. Zagrożenia dla dziecka występujące na wsi. – KLIK

.

Pstrykające fanty

„Dzieci wpisują na małych kartkach drukowanymi literami po jednym dowolnym poleceniu, takim jednak, aby było możliwe do wykonania w warunkach, w jakich jest realizowana zabawa, np. Rozwiąż sznurowadła Markowi, Zrób 10 przysiadów śpiewając ulubioną piosenkę, Idź do Joli i powiedz jej do ucha coś miłego, Pokaż wszystkim jak tańczyłeś wczoraj na dyskotece.

Następnie gracze składają swoje kartki i na sygnał prowadzącego (wszyscy jednocześnie) pstrykają nimi w powietrze na środek sali. Po wymieszaniu kartek wchodzą po kolei do środka koła, podnoszą jedną z nich, czytają na głos polecenie i je wykonują.”

 

Która zabawa podoba Ci się najbardziej? A może znasz jeszcze jakieś, które polecisz innym czytelnikom…

.

.

.

11 komentarzy
  1. Super, tego właśnie potrzebowałam, bo gdy jest ładna pogoda, to zawsze jest co robić z dziećmi, ale w czasie niepogody czasem jest problem. Wszystkie zabawy są super. Dzięki 🙂

  2. Ciekawe pomysły na zabawy, fakt że brzydka pogoda może nieźle popsuć wakacje. Jednak na koloniach zawsze było mnóstwo zajęć i nawet przy dobrej pogodzie było w czym przebierać 😉

Leave a Reply to Anna ze SlimSizeMe Cancel reply

Your email address will not be published.