Rzut na bramkę i rzut w wyskoku w piłce ręcznej

Dzisiaj bierzemy się za kolejny element dotyczący piłki ręcznej. Mianowicie przeanalizujemy wspólnie RZUTY. Nie muszę nikomu udowadniać, jak ważna jest nauka, a następnie doskonalenie rzutów.

Ok, jedziemy!

Gdy wykonujesz rzut na bramkę, angażujesz niemal wszystkie mięśnie – nóg, rąk, bioder, brzucha, pleców.

Rzuty są praktycznie odpowiednikami podań, z tym że są zwykle silniejsze i podparte większą i mocniejszą pracą rąk i tułowia. To czas i droga działania ręki na trzymaną piłkę decyduje najbardziej o sile wykonywanego rzutu. Siła rzutu będzie wtedy większa, gdy w określonym czasie, ręka wraz z piłką pokona dłuższą drogę, co oznacza, że piłka po prostu osiągnie dużo większą prędkość.

Rzuty w piłce ręcznej:
– rzut w wyskoku,
– rzut w miejscu,
– rzut z przeskokiem,
– rzut z odchyleniem,
– rzut z padem,
– rzuty sytuacyjne.

Nazwy wyżej wymienionych rzutów pochodzą od sposobu jakim porusza się zawodnik po boisku, jak również od tego jak układa swoje ciało w stosunku do podłoża.

RZUT W WYSKOKU
Jest to jeden z najczęściej wykonywanych rzutów. Wykorzystywany jest przez wielu zawodników, grających na różnych pozycjach, choćby przez atakującego (np. atak szybki), czy przez rozgrywającego.
Podział rzutów w wyskoku:
– rzuty w wyskoku w górę,
– rzuty w wyskoku w dal (w przód).

Jeśli zawodnik przed sobą nie ma żadnego przeciwnika, żadnego obrońcy, to wówczas jego lot będzie bardziej skierowany w przód, będzie miał na celu zbliżenie się do bramki. Natomiast rzut w górę najlepiej zastosować, jeśli się jest przed broniącym.

Bardzo często taki rzut wykonują gracze na pozycji rozgrywającego. Ciało układa się bardziej prostopadle w stosunku do podłoża, odbicie i lądowanie są od siebie oddalone bardzo nieznacznie.

Analiza techniki rzutu w wyskoku:
W rzucie w wyskoku mamy trzy widoczne fazy, są to:
1. chwyt piłki + odpowiednia ilość kroków,
2. odbicie + wznoszenie
3. rzut + lądowanie

Po chwycie piłki zawodnik wykonuje lewą nogą krok, potem prawą, a w trzecim (ostatnim kroku) odbija się z nogi lewej. W tej chwili należy przejść do fazy drugiej, czyli odbicia i wznoszenia się.

Należy zaznaczyć, że po chwycie, podczas pierwszej fazy, piłkę prowadzi się oburącz w bok, tył, zaś następnie przenosi się na jedną rękę i równocześnie trzeba się skręcić w tułowiu, a do tego wszystkiego bark przeciwny do ręki, która wykonuje rzut, wysuwa się do przodu.

W momencie najwyższego wznoszenia następuje rzut.Co się dzieje z nogami? W tym właśnie momencie jest coś w rodzaju „kopnięcia” nogi zgiętej w kolanie w tył. Zasada jest prosta – noga ma być zgięta w kolanie równoimienna do ręki rzucającej. Potem nogi wykonują tzw. nożyce.

Ląduje się na nogę odbijającą.

Mechanika ruchu podczas rzutu w wyskoku pozwala, by stwierdzić, że:
1. Najbardziej korzystne będzie odbicie pod kątem 45 stopni podczas rzutu w głąb, ponieważ zawodnik osiągnie wtedy największą odległość.
2. Najkorzystniejszy kąt odbicia w górę to kąt 90 stopni, bo zawodnik osiąga największą wysokość.
3. Od prędkości nadanej ciału na początku zależy wielkość wyskoku.

Na dzisiaj tyle…

Powodzenia, Pestka 🙂

.

.

.

źródło: S. Paterka. „Piłka ręczna, cz.1”. AWF w Poznaniu. Poznań 1997;

.

.

To Cię powinno zainteresować:

Rzut z padem i rzuty sytuacyjne w piłce ręcznej Technika rzutu w miejscu, rzutu z przeskokiem i rzutu z odchyleniem w piłce ręcznej Sposoby poruszania się zawodnika w ataku w piłce ręcznej Zwody w piłce ręcznej