Metodyka Nauczania Pchnięcia Kulą | Technika Klasyczna Pchnięcia Kulą

.

.

Nastał słoneczny i bardzo ciepły dzień. Wszyscy dookoła chodzą w krótkich ubraniach. W końcu podczas wf-u można spokojnie wyjść na dwór…

Nikogo nie zmoczy deszcz, nikt się nie przeziębi i nie zmarznie.

Ok. Trzeba wziąć się za lekkoatletykę – Królową Sportu.

.

Andrzej spytał pana od wf-u, czy w takim razie może pobiegają?

– Andrzejku, pewnie że pobiegamy, ale nie dzisiaj… – odpowiedział Pan.

.

Andrzej zaciekawił się jeszcze bardziej. Jeszcze nie spotkał w swoim życiu nauczyciela wf-u, który robiłby coś innego z lekkoatletyki niż bieganie…i to na długie dystanse…

.

Chłopiec dotychczas chodził do szkoły, w której nauczyciel wf-u nie przemęczał się zbytnio w nauczaniu swoich podopiecznych nowych dyscyplin. Non stop była tylko i wyłącznie jego ulubiona koszykówka. 

Owszem, zrobił raz na rok zaliczenie z biegu długiego i czegoś tam jeszcze, ale koszykówka to był jego konik i ulubiona dyscyplina. W kosza grało się na każdej lekcji.

Andrzej dzięki nowemu wf-iście poznawał różne nowe dyscypliny. Odkrywał sport…

Jeszcze nie jeden rzut lekkoatletyczny jest przed nim.

.

– To co będziemy robić? – Zapytał ze zdziwieniem i nutką ciekawości w głosie Andrzej

– Dzisiaj idziemy pchać kulą… – Odpowiedział pan od wf-u

.

Andrzej przestraszył się trochę. Jeszcze nigdy nie pchał przecież kulą.

„Jak ja sobie poradzę?”. „Przecież ona jest taka ciężka”. „Przecież ja nic nie umiem.” – Myślał sobie chłopiec.

.

Pan wf-ista zauważył, że Andrzeja poruszyło to, że po raz pierwszy będzie pchał kulą.

.

– Andrzej, spokojnie! Zaczniemy od początku. Krok po kroku wyjaśnię Ci i pokażę co robić, by Twoje pchnięcia były coraz lepsze…nieee martw się 🙂 – Uspokajał wf-ista przerażonego chłopaka.

.

.

W jaki sposób uczyć pchnięcia kulą?  Trzy punkty, o których nie możesz zapomnieć!

Metodyka nauczania pchnięcia kulą techniką klasyczną.

---

 

I – CZĘŚĆ WSTĘPNA

Podczas tej części oswajasz ucznia ze sprzętem, czyli w tym przypadku kulą.

Co wykonują uczniowie?

• toczenie kuli
• podrzucanie (pamiętaj o zachowywaniu odpowiedniej odległości i bezpieczeństwie)
• rzucanie oburącz oraz jednorącz (na zmianę prawą i lewą ręką)
• przykładanie kuli do szyi

.

Kiedy uczniowie oswoją się ze sprzętem możesz przejść do kolejnego punktu.

.

II – CZĘŚĆ WŁAŚCIWA

Ta część jest najważniejsza w nauczaniu. Każdą fazę i element dokładnie opisz i pokaż. Zwracaj uwagę na błędy i najlepiej od razu je eliminuj.

.

W tej części nauczasz.

1. Poprawnego ułożenia oraz trzymania kuli

2. Wypchnięcia kuli stojąc przodem do kierunku pchnięcia – następuje skręt barkami na tzw. nogę postawną.  

3. Ustawienia w odpowiedniej pozycji wyjściowej

4. Pozycji „wagi”

5. Pozycji „kolano do kolana”

6. Wykonywać wymach i postawienie „wolnej” nogi zakrokiem w tył – zwróć uwagę na poprawne ułożenie barków i stóp

7. Doślizgu – czyli podciągnięcie nogi „postawnej” do pozycji wyrzutnej

8. Pchnięcia kulą z tzw. pozycji wyrzutnej z wcześniejszym zatrzymaniem po doślizgu

9. By po wypchnięciu z doślizgu utrzymać pozycję wykroczno – rozkroczną

10. Pchnięcia kulą z doślizgu oraz z przeskokiem po wykonaniu wypchnięcia

.

III – CZĘŚĆ KOŃCOWA

Ostatnia część przede wszystkim polega na doskonaleniu techniki. Zwracaj uwagę ma doskok, doślizg, pchnięcie – aby to nie był rzut i na utrzymanie równowagi w kole.

.

---

Wracając do historii Andrzeja…

.

Andrzejowi bardzo spodobało się pchnięcie kulą. Całkiem nieźle mu to wszystko wychodziło. Stwierdził, że nie taki diabeł straszny, jak go malują…

Fajnie, że się odważył i spróbował czegoś nowego.

.

Nauczycielu – nie bój się otwierać swoich uczniów na inne sporty poza swoim ulubionym. Może odkryjesz wspaniały talent. A może po prostu dzięki Tobie dzieciaki będą się wszechstronnie rozwijać.

.

Co o tym sądzicie? 

.

Irmina

---

Korzystałam z notatek ze studiów na AWF-ie

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.